Stress / Rust

Al de hele ochtend ben ik bezig met mijn column. Eerder deze week had ik al een mailtje gehad dat ik weer aan de beurt ben. Maar in alle stress en drukte kwam het er gewoon steeds niet van. Met daarnaast het feit dat ik niet echt motivatie had (en niet alleen hiervoor niet, ook mijn schoolwerk moest eraan geloven..), zorgde dit ervoor dat ik nu dus nog even snel mijn column moet schrijven. Wil ook weer een originele schrijven, anders dan de anderen.
Ik had ook wel ideeën hoor, in mijn leven komt het thema stress maar al te vaak terug. Net onder de douche nog. Zelfs op zaterdagochtend doe ik alles snel, snel, snel. En de afgelopen week was weer een geweldige stress week. Ondanks dat ik een week vrij had om van alles aan school te doen kwam ik niet tot rust. Ik moest met school bezig, werken, oppassen, mijn sociale contacten onderhouden, naar mijn stage… En ik had me zo voorgenomen om voldoende rust te nemen, tijd voor God vrijmaken, op tijd naar bed, op tijd weer op, gezond eten… Maar niets van dit alles. ’s Avonds was het op de bank nog wel zo gezellig en ’s ochtends mijn bed wel zo warm. Elke keer als iemand vroeg hoe het ging antwoordde ik met "druk".
Nu heb ik het eigenlijk ook veel te druk. Zo komt er een vriend van me langs, gaan we taart eten (nog ter ere van onze verjaardagen waarbij we allebei niet op mekaars feestje konden komen), thee drinken, over de hei wandelen en vanavond pannenkoeken bakken. Echt heerlijk… Maar ken je dat, dat je niet eens meer van dat soort dingen kan genieten omdat je nog zoveel moet. Laatst zei iemand nog dat we zo veel doen maar zo weinig echte aandacht hebben. We staan nooit stil, zijn altijd aan het rennen. Dit heeft mij wel even aan het denken gezet. Zo wil ik niet zijn! En ondertussen rende ik hard door.
Maargoed, nu moet ik dus nog deze column schrijven, boodschappen doen, de berg kleren op mijn bank opruimen en lunchen. In een half uur. Stress!! Of niet? Eigenlijk voel ik me best rustig. Best een rare tegenstelling met het begin van dit stuk. Laat me het even uitleggen…
Ik was net hard bezig met heen en weer rennen. Was in de wasmachine, koffie drinken, kamer opruimen, haar doen, en dat allemaal tegelijkertijd. Ondertussen had ik een cd van mijn buurmeisje aan staan met praise muziek. Op een gegeven moment, terwijl ik hard aan het rennen was, hoorde ik het begin van het nummer "The heart of worship". Ik zette mijn stereo harder omdat ik dit zo’n nummer vind. En toen gebeurde er iets heel mafs. Het leek wel of de wereld even stopte en alle stress van mijn schouders afgleed. Zachtjes zond ik mee met het nummer:
When the music fades, all is stripped away, and I simply come. Longing just to bring something that's of worth that will bless your heart.I bring you more than a song for a song in itself. It’s not what you have required. You search much deeper within through the way things appear. You're looking into my heartchorusI'm coming back to the heart of worshipand it's all about YouIt's all about You, JesusI'm sorry Lord for the thing I've made itwhen it's all about Youit's all about You, JesusKing of endless worth no one could express how much you deserve. Though I'm weak and poor all I have is Yours. Every single breath.
En terwijl ik zo in mijn kamer stond stroomde de tranen ineens over mijn wangen. Alle stress en drukte kwam eruit. Dit wilde ik helemaal niet. Zachtjes vroeg ik aan God of ik weer terug mocht komen en Hij me wou vergeven dat ik zo weinig tijd aan Hem had besteed afgelopen week.
Het klinkt misschien stom en dit is ook niet de beste column die ik heb geschreven maar ik wilde het toch even met jullie delen. Ik ben zelf vaak heel erg gestresst en loop altijd maar te rennen. Daarnaast heb ik allerlei theorieën over onze ik-gerichte maatschappij en dat ik daar zo tegen ben. Maar zelf kan ik dit niet veranderen. Uit mezelf heb geen volle aandacht voor de kleine en grote dingen om me heen, terwijl ik dat wel wil. Vandaag heb ik weer even gezien dat ik alleen bij God tot rust kan komen. Dat hoe druk ik het ook heb, Hij er altijd is om bij uit te rusten.

Liefs, Imke

PS Ben deze week ook op mijn stageschool in Amsterdam geweest. Daar hebben ze elke ochtend dat ze met alle leraren met elkaar beginnen. Echt supertof! En voor mij een goede manier om me niet te gestresst te laten worden en elke dag eerst naar mijn Papa in de hemel te gaan.