hoe verder de kloof is tussen je ideale ik
en wie je zelf bent
hoe ongelukkiger je wordt
zou dat de reden zijn
dat ik de lat voor mezelf
altijd zo hoog leg
als ik op mijn tenen sta en
mijn vingertoppen het hout bijna raken
grijp ik snel in
en verleg ik de lat weer
soms een paar centimeter
andere keren meters, kilometers, lichtjaren
perfectionisme, idealisme, realisme
is er iemand die mij het verschil kan leren
en mij uitlegt
hoe je het goed moet doen
en dat het dan niet alleen land in mijn hoofd
maar ook in mijn hart
3 comments:
Breek de lat!
Goed zoals je bent Im! Hoop dat het langzaam neerdwarrelt in je hart en zich daardan vastplakt met lijm die nooit meer loslaat.
Hou van jou!
Soms ligt de lat gewoon te hoog...
En moet je eerst ff weer plat op de grond gaan staan...
Om dan eerst ff te eten, Viva te lezen en dan met een vriendinnetje een echte Imke-film te kijken (jah... dat durft dat vriendinnetje wel aan... misschien stelt ze haar filmsmaak nog eens bij...)
Daarna ben je gegroeid van de aardappelpuree, worteltjes en slavinkjes... Dan grijp je die lat met beide handen, en denk je...
Hey... dat was een eitje...
Jij lief meisje
Dit denk ik:
Ik wil blij zijn met mijzelf.
Dat is de basis. Blij met mijn lengte, mijn lach, mijn haar, met alles.
Maar tevreden zijn hoeft niet. Je mag altijd door willen groeien en willen veranderen. Er is niks mis met idealisme, denk ik.
Als je maar blij blijft met jezelf.
Maar dat denk ik alleen maar... :)
liefs Hester
Post a Comment