ik sta op een asfaltweg
en weet niet wat komen gaat
en dat maakt me bang
mijn vader zegt
dat het asfalt wat ik nu zie
zo erg niet is
als het lijkt
dat het een weg is
die ik even over moet
om daarna weer
in een nieuwe wereld te belanden
met nieuwe kansen
en uitdagingen
maar soms verlang ik ernaar
om weer terug te zijn
in de tuin
waar ik vandaan kom
waar je kind bent
zonder zorgen
ik wil leren
te vertrouwen
en te leven
in de wetenschap
dat ik fouten mag maken
niet perfect hoef te zijn
en dat het goed komt
1 comment:
Het komt goed...
Als je de weg overgaat, mag je erop rekenen dat de auto's voor je stoppen, dat de fietsers afstappen en dat de voetgangers baan maken...
Aan de andere kant van de weg zul je een tuin vinden, nog mooier dan de tuin waar je vandaan komt...
Een tuin waar je niet persé kind meer hoeft te zijn, maar waar je zonder zorgen nog steeds vertrouwensvol fouten kan en mag maken... Als volwassene, die af en toe ook heerlijk kind mag, zal en kan zijn...
De nieuwe uitdagingen die je zult tegenkomen, zul je samen met je Vader kunnen handelen, de nieuwe kansen zul je met beide handen aangrijpen...
En daarna denk je... 'k Ben blij dat ik toch de weg ben overgegaan, want deze tuin is... Tja, die is misschien nog wel mooier dan de oude tuin...
Jij waardevol!
Post a Comment