afscheid

ik ga écht weg..
nu nog de laatste dingen inpakken en verhuizen
en dan zit mijn tijd in ede erop
daarom donderdag vanaf 20.00u een
afscheidsborrel
op mijn lege kamer
om het ultieme afscheidsgevoel mee te beleven
mag je ook blijven slapen
in mijn lege kamer
vrijdag ben ik weg...

als ik door de bomen het bos niet meer zie

soms kan ik me enorm opwinden over alle dingen die ik niet heb;
een netjes, geordende en opgeruimde kamer
de moed om door te zetten
een duidelijke toekomst
een huisje waar ik in kan gaan wonen
weinig spullen
een helder hoofd
zin

of juist over de dingen die ik wel heb;
een mega zooi die ingepakt moet worden
behoefte aan leuke dingen doen
hoofdpijn en slaapgebrek
spanningen
chaotisch zijn

maarja,
uiteindelijk blijf ik blij
met mijn bijna diploma
ede vaarwel, amsterdam here I come

maar had ik nou maar wat minder spullen en wat meer zin...
(ben btw nu aant verhuizen, grumble, echt het stomste wat ooit is uitgevonden)

komt allen! (en neemt vooral fijne vriendjes en vriendinnetjes en meer van dat soort leuke mensen mee!)

18 juni 2006, 13.04

tja
wat
zal
ik
daar
nou
eens
over
zeggen

and back

we zijn weer terug
nu moe
slapen?
weet niet
iemand suggesties voor een jetlag?
het was fijn
als in een droom
maar eigen haard is toch wel goud waard
hier kan je tenminste thee zetten
en plaatjes draaien
hoef je niet naar buiten voor wat eten
(al is dit niet mijn eigen haard, het is hier goud waard)

zzzz

hey guys! (and girls)

how's life overthere?
wij hebben net even gegeten en geshopt
het is hier altijd druk
en groots
voel me klein...
ny is gaaf maar ook overdonderend
heb geen idee hoe laat het hier is
en hoe laat het thuis is
mijn innerklok is in de war
de tijd vliegt
wij vermaken ons best
hebben zelfs een nieuwe kamer gekregen vanwege
een veer die door het matras sprong
jaja, we go assertief!

anyway,
nog even en dan vliegen we weer terug
naar het veilige en bekende landje
tot die tijd nog even een dagje
downtown
en een dagje uptown
or something like that

bye and take care!

New York, New York

nog maar 1 nachtje slapen
en dan
zijn we in New York
mijn vriendje is de liefste
niet alleen vanwege deze geweldige verassing
maar vooral om wie hij is

anyway, ik dwaal af

vind het best spannend
en ver weg
onbekend
maar ook geweldig
en stoer en leuk

willen jullie voor ons bidden
dat we elkaar de hersens niet inslaan
en dat we veilig aankomen
en weer terugkomen ofcourse..
voor een geweldige tijd daar

koffer zit vol
handbagage zo goed als
ben niet zo goed in inpakken

het komt goed
tuurlijk komt het goed

tot volgende week lieverds!

gillend voor te lezen

hellupie

vind het nu even allemaal eng
heb mn scriptie bijna af
deze week ben ik klaar
vrijdag selectiedag van de hqschool

stel nou dat ik word aangenomen...
nieuwe mensen
nieuwe dingen
druk met van alles
kan ik het wel?
ben ik wel goed genoeg?

ik wil het zo graag
maar vind het nu even allemaal
heel erg eng...

whaaaaaaaah! 

Selectie HQschool

Hij houdt wel van me, hij houdt niet van me, hij komt wel bij me terug, hij komt niet bij me terug… Ik vind hem wel terug, ik vind hem wel terug, ik krijg hem wel terug….

Soms, zomaar ineens -vanuit het niets- mis ik je. Niet dat ik het weer zou willen, maar in mijn hoofd filmpjes van hoe het was en had kunnen zijn.
Niet dat ik je terug wil. Maar toch.
Soms, dan mis ik ons. Wij - samen, niet alleen. Hoe zou het met je gaan? En mis je mij soms? Het was niet goed, het ging niet meer, het was kapot. Misschien nog wel te repareren, maar het kon niet, mocht niet zo zijn.

Onze band kapot, verbroken.

Het is anders, zonder jou. Ik mis je.
Het is weg, heengegaan. Hij heeft vele jaren trouwe dienst gedaan. Ik zal hem missen. Nu moet ik lopen naar het station! Iemand in de zaal een vervangend exemplaar in de aanbieding?
Positief blijven. Houd het gevoel vast. En ach, lopen heeft ook zijn charme.
Als ik loop staat de wereld staat even stil in mij. Buiten mij om raast alles door. Kinderen gillen zonder geluid, mensen praten alleen ik versta ze niet. Even gaat alles in slowmotion.Stap, na stap, na stap, na stap.
Een man met een blikje bier dat balanceert op de rand van het bankje dat hem een plek bied om te wachten.
Twee meisjes, de één in een te zomers rokje, voor de snel afgekoelde avond. Haar mintgroene gymp bungelend aan haar voet. De ander lacht om iets dat ze zegt. Haar ogen zijn in een wereld hier ver vandaan. Zal ze dromen over een jongen op wie ze verliefd is? Of maakt ze zich zorgen om de vraag of haar liefde deze keer wel beantwoord zal worden.Een jongen kijkt langs mij heen alsof ik niet besta.

Zal ik er werkelijk even niet zijn? Afgesloten van een wereld vol klanken, woorden, geluid, verdwenen in een andere dimensie. Een wereld die gecreërd wordt door simpelweg op play te drukken en te luisteren naar.

Omdat ik te ijdel ben om goede degelijke schoenen aan te trekken en daarom op beeldschone maar onmogelijk schoeisel me voortbeweeg heb ik nu blaren. Als het weg is begrijp je pas wat je mist. Ik mis je.

Ik vraag me af of er ooit een goede vervanging komt voor jou. Samen met jou kon ik de wereld aan. Mijn voeten doen pijn van al het lopen, van het zoeken naar jou. Hij komt niet bij me terug. Nooit zal ik je meer kunnen zien, voelen, aanraken, gebruiken.

Ik mis je zo, mijn lieve, mooie en bovenal fijne fiets.

gedoe

probeer nu al een tijdje een plaatje te uploaden
van de film The Road to Guantanamo Bay
die we zagen in utrecht
toen het tien jaar excelsior feestje uitverkocht bleek
film was heftig maar goed
weet niet zo wat ik erover moet schrijven
alles is betrekkelijk
maar wat belangrijk is voor jou en mij is ook belangrijke
zucht
ik weet het even niet
soms zijn dingen gewoon een beetje raar
en ingewikkeld

nog een week en twee dagen
en dan ga ik op vakantie
joepie!
nu nog even hard werken...