frustratie!

sorry mensen,
maar ik moet het even kwijt
en dit is mijn blog
dus ik bepaal wat hier gebeurt
heerlijk, toch nog wat controle
op deze chaotische wereld
anyway, ik dwaal af
mijn frustratie:
iedereen die maar zeurt, zeikt
en zanekt over mijn gewicht
vandaag ging ik schoenen passen
zegt die man dat ik maar wat meer
moet eten
zodat m'n voeten breder worden
en ik de schoenen pas
nou moet het niet veel gekker worden!
het lijkt wel alsof iedereen om mij heen
alleen maar aankomt
en ik niet

dus nu, voor eens en voor altijd
ik kan er niets aan doen, ben gewoon dun,
en ik zou ook wel eens een vetrolletje willen!

zo, da's eruit,
heerlijk!

woehoe!

eindelijk is het zover,
ik mag nu ook de wegen onveilig gaan maken,
ik heb mijn rijbewijs!!!
nu nog even wachten op het echte roze papiertje
en dan mag ik ein-de-lijk ook achter het stuur!
whieeeee!

inspiratie!

eindelijk, het is zover,
toen ik gister geen zin had om me in een warme,
benauwde tram te proppen
en ik in plaats daarvan wachtte
totdat manlief me kwam ophalen
liep ik maar wat te lopen
ik hoefde niets
de tijd stond even stil
en daar was het
zomaar ineens
inspiratie
heb inmiddels al drie blaadjes volgeschreven
in mijn hoofd vormt zich weer een plaatje
het is anders,
goed anders
hoop dat mijn medeschrijfster het met me eens is
dit nummer raakte me
inspireert me
wellicht te gebruiken in mijn* volgende stuk?!



*want: eerst Maria! en nu dit, maar niet van mij, van ons samen, met elkaar, kan niet zonder anderen, laat dat duidelijk zijn
[music by Lamb-Small]

de fuik

net de bijzondere en aangrijpende film 'de fuik' gezien
bizar hoe mensen verstrikt kunnen raken in hun geloof
zo snap ik wel dat mensen daar niets mee te maken willen hebben
wat een gedoe

anyway, mooie film, aanrader
zie ook www.telefilm.nl

uit!

naar Artis met vier groepen 1
is errug gezellig
maar ook heel vermoeiend...

zitten we lekker op een bankje
zegt de ene kleuter tegen de ander
"ben jij soms zwanger?
dan heb je een baby in je buik!"
moet ze toch nog maar eens wat uitleggen,
beide kleuters zijn jongens ;)

R.I.P.

Het was al zo stil op het balkon... Met behulp van ons daadkrachtige bezoek vandaag 8 jonge, dode koolmeesjes uit hun huisje verwijderd. Voelt toch een beetje gek, ik was al zo aan ze gewend dat ik nu oprecht een beetje verdrietig ben. Maarja, ook dit is het leven. En de natuur. Dan maar een plaatje van paps (of mams) toen het nog druk was met wormpjes brengen.

het rijk alleen

Zo. Man is overwerken en ik ben lekker alleen thuis. Nouja, bijna dan, Bas is er natuurlijk ook nog. Al begrijp ik hem niet helemaal, hij loopt maar onrustig heen en weer en klagelijk te miauwen. Eten is al op dus wat er dan moet zijn? Je ne sais pas. Knuffelen wil 'ie ook niet. Nou, dan is er iets goed mis! Of zou 'ie me gemist hebben tijdens mijn eerste werkdag? Ga nu lekker in bad eten. Ben toch alleen. En daarna de rest van de avond in m'n pyjama op de bank hangen. Nu maar vast de gordijnen dicht doen. Buiten wordt het toch steeds donkerder, dan kunnen we het maar beter binnen gezellig maken.

Machtig God

Voor Uw majesteit en uit
dankbaarheid

antieke meuk

Mijn opa en oma gaan van een megahuis verhuizen naar een kleiner doch smaakvol optrekje in Duitsland - met zwembad. Nu is mijn oma begonnen met opruimen en omdat ze niet alles mee kunnen en willen nemen krijgt de familie allemaal mooie spulletjes. Zo hebben we vandaag onder andere een echte tekentafel met bijpassende hoge stoel en antieke bijzettafeltjes die nog van mijn overgrootopa en oma
zijn geweest opgehaald. Aan het einde van de klus van alles (mijn ouders hadden ook een grote buit) in de auto's laden had mijn oma voor mijn vader nog de oude hoed van mijn overgrootopa. Alleen pastte hij hem niet... Mijn hoofd bleek het meest geschikt dus nu ben ik de zeer trotse eigenaresse van een prachtige hoed. Nu helemaal voldaan weer thuis... Nog lekker even in bad in de badkamer die steeds mooier wordt en dan slapen. Nog drie nachtjes slapen en dan nieuwe baan, spannend!

Wat heb jij gedaan op Hemelvaartsdag?

tandarts

toch gek, dat het gedeelte van mijn mond
dat ze verdoofd hebben,
het enige is wat pijn doet....
ik had gelukkig niet voor niets gebeld
kon vandaag meteen terecht
en na een foto, drie verdovingen en allerlei dingen
die ik gelukkig niet heb gevoeld
mocht ik weer op mijn fietsje naar huus
nu begint de verdoving uit te werken, auw!
gelukkig is manlief tha bom ;)

last sunday