adventure

ja ja
amper in weg
of ik beleef weer wat hoor
[belooft wat
voor de komende weken]

woensdag ging ik naar amsterdam
met een heleboel tassen
met een heleboel spullen
ik blijf toch een echt
meisje meisje

moest lopen
want mijn fiets
is uitgeleend
aan een lief huisgenootje
wat een eind
voelde me net een pakezel
eenmaal op het station
plofde ik neer
op het eerste bankje op mijn weg

na ongeveer drie minuten
kwam er een zonnebankgekleurde,
zonnebrildragende man naast me zitten
ik schoof een stukje op
hij nam dankbaar gebruik van de
door mij vrijgemaakte plaats
en begon in zijn telefoon te praten
bleek een engelsman te zijn
die ook nog eens
de manager van westlife
of een bandje dat in hun voorprogramma stond
te zijn
en nu wilde ie keith ofzo spreken

toen de trein kwam
en ik oncharmant instapte en me beneden
bij het raam nestelde
kwam deze man tegenover me zitten
en keek me aan
en ik keek uit het raam
toe de conducteur kwam
haalde hij een flap geld
met treinkaartje uit zijn zak
waarbij al zijn kleingeld
over de grond rolde
wat ie opraapte
en daarna een opmerking maakte
over dat ie onder me moest zijn

toen hij me vroeg om op zijn spullen te passen
zij ik natuurlijk ja
ik bedoel, ben de slechtste niet
waarna hij
een stukje verderop
ging zitten bellen

toen hij terugkwam
verloste hij me uit mijn boek
door te vragen of het een goed boek was
en ik lachend antwoorde van niet
waarna we praten over thailand,
rwanda, juffen, het landschap
en nog wat van die dingen
waar je in de trein over praat

was best leuk
maar toen hij me vroeg
om mee koffie te drinken
heb ik hem toch maar afgewimpeld
ondanks dat ie dan de manager was
van westlife
of een bandje dat in hun voorprogramma stond
had ik niet zo'n behoefte
aan een man alleen
die duidelijk
maar op een ding uit was

ik leer het wel
foute mannen afwijzen