In de bus naar Parijs kon ik maar niet slapen. Turend uit het raam gingen mijn gedachten verder dan de horizon.
En daar, daar kwam ik op het idee om deze weblog te maken.
- Ondanks het feit dat ik het altijd belachelijk heb gevonden dat mensen dit doen en anderen het ook nog lezen- heb ik besloten om me ook in deze achtbaan vol madeliefjes te storten.
Al moet ik nu eigenlijk hard aan het werk, stapels wachten op me en mijn bed roept "morgen moet je er weer vroeg uit en dan wil je niet"
Mij hindert het niet...
No comments:
Post a Comment