dag 1

Hij loopt overal tegenaan. Rent niet meer door de kamer. Ligt daar maar. Staat af en toe op om wat te drinken of te eten. Vergeet waar hij naartoe op weg was. Draait zich om en loopt weer terug. Wankelt naar zijn bak, wij houden hem in de gaten, is hij dit keer wel op tijd?

Gister zei mijn moeder wat ik niet wil denken, niet hardop wil uitspreken. Bas gaat dood. Binnenkort zullen we onze oude kat vinden in een diepe rust. Zullen we geen adem meer aan hem zien ontsnappen. Ik wil er niet aan denken. Het mag nog niet. Want hoe irritant soms ook, ik hou van onze bejaarde kat. Hij hoort erbij. Bij ons. Bij mij.
Om langzaam aan zijn niet meer zijn te wennen vanaf vandaag elke dag een blog over mijn kat. Mijn lieve, oude, aftakelende kat. Zodat ik vast een beetje afscheid kan nemen en het echte afscheid wat minder hard komt straks.

Hoop ik.