bennikweer!

Zo. Daar ben ik weer. Op tijd eruit, lekker gesport, fris gedouched en nu achter de laptop met een grote kop thee. Ontbijtmelange, twee klontjes suiker. It's been a while, I know. Mijn excuses daarvoor. Ik wilde graag een mooie comeback maken. Het is hier namelijk al een tijdje stil en daar schaamde ik me voor. Dus wilde ik dit goedmaken door te zorgen voor een mooie nieuwe lay-out en een briljante 'eerste' post. En dan wilde ik tegelijkertijd ook meteen mijn blog matching maken met mijn hyves en mijn facebook. En dat alles moest natuurlijk gebeuren voor het nieuwe schooljaar begint. Wat om precies te zijn over vijf nachten slapen is. Mijn vakantie is voorbij gevlogen, heb heerlijk uitgerust en (bijna) alleen maar leuke en fijne dingen gedaan. En ik heb de computer met een grote boog vermeden. Want elke keer als ik in de buurt kwam van dat ding schreeuwde het dingen die ik nog moest doen. 'Onbeantwoorde mails wachten!' 'Ceremoniemeesterbrief schrijven!' 'Bloggen!' 'Nog meer mails!' En dus stelde ik het aanzetten van de laptop nog even uit. Typisch een geval van uitstelgedrag, maar het schijnt dat ik daar vaker last van heb. Tel daar bij op dat ik naarmate de tijd vorderde steeds perfectionistischer werd en de lat voor een nieuwe post op mijn blog steeds hoger legde. En daarbij het met-een-nieuw-schooljaar-kan-je-mooi-jezelf-opnieuw-uitvinden-idee (wat trouwens bij mij nooit werkt, op de één of andere manier blijf ik in de zes weken altijd gewoon dezelfde). Kortom, ik bleef het bijhouden van mijn blog uitstellen. En nu ben ik daarmee gestopt. Nu ben ik het afmaken van de ceremoniemeesterbrief aan het uitstellen. Zucht. Ik blijf ook altijd dezelfde.