Selectie HQschool

Hij houdt wel van me, hij houdt niet van me, hij komt wel bij me terug, hij komt niet bij me terug… Ik vind hem wel terug, ik vind hem wel terug, ik krijg hem wel terug….

Soms, zomaar ineens -vanuit het niets- mis ik je. Niet dat ik het weer zou willen, maar in mijn hoofd filmpjes van hoe het was en had kunnen zijn.
Niet dat ik je terug wil. Maar toch.
Soms, dan mis ik ons. Wij - samen, niet alleen. Hoe zou het met je gaan? En mis je mij soms? Het was niet goed, het ging niet meer, het was kapot. Misschien nog wel te repareren, maar het kon niet, mocht niet zo zijn.

Onze band kapot, verbroken.

Het is anders, zonder jou. Ik mis je.
Het is weg, heengegaan. Hij heeft vele jaren trouwe dienst gedaan. Ik zal hem missen. Nu moet ik lopen naar het station! Iemand in de zaal een vervangend exemplaar in de aanbieding?
Positief blijven. Houd het gevoel vast. En ach, lopen heeft ook zijn charme.
Als ik loop staat de wereld staat even stil in mij. Buiten mij om raast alles door. Kinderen gillen zonder geluid, mensen praten alleen ik versta ze niet. Even gaat alles in slowmotion.Stap, na stap, na stap, na stap.
Een man met een blikje bier dat balanceert op de rand van het bankje dat hem een plek bied om te wachten.
Twee meisjes, de één in een te zomers rokje, voor de snel afgekoelde avond. Haar mintgroene gymp bungelend aan haar voet. De ander lacht om iets dat ze zegt. Haar ogen zijn in een wereld hier ver vandaan. Zal ze dromen over een jongen op wie ze verliefd is? Of maakt ze zich zorgen om de vraag of haar liefde deze keer wel beantwoord zal worden.Een jongen kijkt langs mij heen alsof ik niet besta.

Zal ik er werkelijk even niet zijn? Afgesloten van een wereld vol klanken, woorden, geluid, verdwenen in een andere dimensie. Een wereld die gecreërd wordt door simpelweg op play te drukken en te luisteren naar.

Omdat ik te ijdel ben om goede degelijke schoenen aan te trekken en daarom op beeldschone maar onmogelijk schoeisel me voortbeweeg heb ik nu blaren. Als het weg is begrijp je pas wat je mist. Ik mis je.

Ik vraag me af of er ooit een goede vervanging komt voor jou. Samen met jou kon ik de wereld aan. Mijn voeten doen pijn van al het lopen, van het zoeken naar jou. Hij komt niet bij me terug. Nooit zal ik je meer kunnen zien, voelen, aanraken, gebruiken.

Ik mis je zo, mijn lieve, mooie en bovenal fijne fiets.