ode aan rieke

jij met je mooie rode haren
jij met je lieve lach
jij die zo vaak van alles kwijt bent
wat ook wel weer je charme is
als er dan gevraagd word hoe lang me mekaar al kennen
en we elkaar aanvoelen
met een blik
bij ons is een woord genoeg

samen naar de praxis
voor verf voor de babykamer
rare blikken van de cassiere
als jij mij verwijt dat ik niet wil weten wat het wordt
en dan in een deuk teruglopen naar school
ondertussen een stukje behang als beterschapskaartje naar een zieke vriendin
en een vreemde blik van een leraar,
met wie wij binnenkort moeten samenwerken aan iets serieus

als ik je dan kwijt ben
midden in utrecht
en omkijk
en jij rondjes staat te draaien midden op een brug
in het donker
terwijl de maan op je schijnt

na een cola en een fanta
samen zitten in de trein op de trap
omdat het zo vol is
prinsen, zwarte paarden, beken vol regenboogkleurige vissen
passeren het stukje tussen utrecht en ede-wageningen

jij brengt een glimlach op mijn gezicht,
elke keer weer
dankjewel daarvoor